به گزارش گاردین ارقام منتشر شده بوسیله OECD نشان می‌دهد که پزشکان در برخی از این کشورها از جمله ایسلند، استرالیا، کانادا و کشورهای منطقه اسکاندیناوی در اروپا برای بیش از یک نفر به ازای هر 10 فرد بزرگسال داروی ضدافسردگی تجویز می‌کنند.
داده‌های جداگانه مربوط به آمریکا نشان می‌دهد که بیش از 10 درصد بزرگسالان آمریکایی داروی ضدافسردگی مصرف می‌کنند.
بازار داروهای ضدافسردگی در چین در طول سه سال گذشته 20 درصد رشد کرده است، اما با این وجود هنوز میزان پایینی دارد.
اما در مقابل میزان‌های جهانی افسردگی به همین اندازه افزایش نیافته است، هر چند که در برخی از کشورها شمار بیشتری از افراد مبتلا به افسردگی تشخیص داده می‌شوند.
در گزارش OECD که با نام "سلامت در یک نگاه" پنجشنبه 20 نوامبر منتشر شد، آمده است که افزایش مصرف داروهای ضدافسردگی را می‌توان با تجویز این داروها برای موارد خفیف‌تر افسردگی توضیح داد. به نوشته این گزارش این افزایش مصرف نگرانی‌ها درباره متناسب این میزان دارو را برانگیخته است.
این گزارش می‌افزاید بحران مالی جهانی عاملی در افزایش بیشتر مصرف داروهای ضدافسردگی باشد، و موارد پرتغال و اسپانیا را یادآور می‌شود که تجویز داروهای ضدافسردگی در آنها در طول 5 سال گذشته 20 درصد افزایش یافته است.
اغلب روانپزشکان توافق دارند داروهای ضدافسردگی در افراد دچار بیماری شدید موثرند، اما قرار نیست به عنوان نخستین چاره در موارد افسردگی ملایم تجویز شوند. مشاوره و گفتگودرمانی مانند "رفتاردرمانی شناختی" (CBT) در این موارد به همان اندازه داروها موثر شناخته شده‌اند. اما میزان دسترسی به خدمات مشاوره در بسیاری از کشورها پایین است.
دکتر مارک وان اومرن از بخش بهداشت روانی و سوءمصرف مواد سازمان جهانی بهداشت می‌گوید: "می‌دانیم که داروهای ضدافسردگی در موارد افسردگی متوسط تا شدید موثرند. وفور مصرف داروهای ضدافسردگی که در اغلب کشورها مشاهده می‌کنید، بیانگر این واقعیت است بسیاری از افراد دچار افسردگی متوسط تا شدید درمان دریافت می‌کنند- و این وضعیت خوبی است."
"اما نکته منفی این است که بسیاری از افرادی که داروهای ضدافسردگی مصرف کنند، نباید این داروها را مصرف کنند. پزشکان و مراقبان بهداشتی باید بتوانند افسردگی را به درستی تشخیص دهند تا افرادی که واقعا نیاز به داروهای ضدافسردگی دارند این داروها را مصرف کنند و برای موارد ملایم افسردگی دارو تجویز نشود."
داروهای ضدافسردگی مدرن به نام SSRIها (مهارکننده‌های بازجذب سروتونین) مانند پروزاک در دهه 1990 به بازار آمدند و بسیار پرطرفدار شدند.
پزشکان از تجویز این داروها راضی‌تر بودند، زیرا این داروها خواص وابستگی‌آور یا عوارض جانبی داروهایی مانند بنزودیازپین‌ها را نداشتند. اما در طول چند سال مشخص شد که این داروها نیز عوارض جانبی خاص خودشان را دارند؛ از جمله مواردی از خودکشی که به خصوص در افراد کم سن و سال‌تری که در حال مصرف این داروها بودند مشاهده شد. در سال 2003 به پزشکان هشدار داده شد که این داروها را برای افراد زیر 18 سال تجویز نکنند.
اما به نظر نمی‌رسد این موضوعات درباره داروهای گوناگون بر روند افزایش درازمدت مصرف این داروها اثری داشته باشد. ارقام OECD نشان می‌دهد ایسلند بالاترین میزان تجویز این داروها را دارد، 105.8 دوز در روز به ازای هر 1000 نفر جمعیت؛ این میزان در ایسلند در سال‌های 1989 و 2000 به ترتیب 14.9 و 70.9 بوده است.
